فضای مناسب برای نصب وسایل گاز سوز فقط در محل های پیش بینی شده در نقشه ی گاز رسانی ساختمان که به تایید مهندس ناظر رسیده باشد مجاز است.
همچنین دستگاه های گاز سوز و تمامی متعلقات آن باید دارای تاییدیه از سوی موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران باشد.
نکته حائز اهمیت در فضای مناسب برای نصب وسایل گاز سوز این است که نباید در مکان هایی که معمولا گاز های قابل اشتغال دیگری در فضای آن ها پخش میشود کار گذاشت. مگر اینکه این دستگاه ها در فضایی دیگر و به صورت مستقل نصب گردد.
درهنگام نصب وسایل گاز سوز دودکش دار محل نصب باید به صورتی انتخاب شود که قابلیت نصب دودکش را داشته باشد. هچنین امکان تخلیه گاز های حاصل از احتراق به فضایی بیرونی ممکن باشد.
همچنین وسایل گاز سوزی که نیازی به دودکش ندارند باید در محیط هایی نصب گردند که امکان تخلیه و تهویه گاز های تولید شده را به صورت طبیعی و یا مکانیکی داشته باشد.
فرد نصاب درهنگام نصب این وسایل باید آن ها را مطابق با مشخصاتی که سازنده در اختیارش گذاشته و توصیه کرده، نصب کند.
همچنین باید کلیه ضوابط نصب، بهره برداری و تعمیر دستگاه را که سازنده پیشنهاد کرده است در ناحیه ای از محل نصب قرار دهیم تا به راحتی در اختیار اشخصاص باشد.
نکته1: نصب هر گونه وسایل گاز سوز در داخل حمام، رختکن، سرویس های بهداشتی و محوطه های سونا، استخر و جکوزی به طور مطلق ممنوع میباشد.
نکته2: حداقل فاصله نصب وسایل گاز سوز از اطراف میبایستی 45 سانتی متر باشد.
نکته3: فاصله دودکش و لوله های رابط دودکش از وسایل و مواد قابل اشتغال 50 سانتی متر میباشد.
انواع فضا
در این بخش، با توجه به امکان و نحوه تامین هوای لازم و کافی برای دستگاه های گاز سوز که در آن ها نصب میگردد، تعیین میشود:
فضایی که جداره های خارجی آن از جمله درز در ها و پنجره ها بدون نوار و درزبندی ساخته شده باشند.
فضایی که جداره های خارجی آن، از جمله درز در ها و پنجره ها و محل عبور لوله ها و کابل ها و … با نوار های درزبندی و یا وسایل مشابه آن محافظت شده باشند.
تأمین هوای احتراق از منابع زیر مجاز نمیباشد:
فضایی که در آن گازهای خطرناک وجود داشته باشد.
مکانی که در آن بخارهای قابل اشتعال وجود داشته باشد.
فضایی که در آن گرد و غبار و ذرات مواد جامد انتشار یابد.
از موتورخانه ساختمان برای فضاهای مجاور
از اتاق خواب یا حمام.
در صورت تامین هوا از کف کاذب ساختمان، فضای کف کاذب باید به هوای آزاد بیرون به صورت مستقیم مرتبط باشد .
مسیر هوای آزاد بیرون باید بدون هیچگونه مانعی، مسیر داخلی فضای زیر کف کاذب را تا دریچه ورود هوا از کف به داخل فضای نصب دستگاه طی کند.
دهانه ورودی هوا از بیرون به داخل فضای زیر کف کاذب و دهانه ی ورود هوا از کف کاذب به داخل فضای محل نصب دستگاه باید برابر هم و دست کم به اندازه مورد نیاز دستگاه باشد.
سطح مقطعی مسیر عبوری هوا از فضای زیر کف کاذب باید بر اساس اصول محاسباتی کنال های تامین هوا صورت گیرد.
جریان هوای آزاد بیرون بای دبدون هیچ مانع، ممسیر داخل فضای زیر شیروانی را تا دهانه ی ورود هوا به داخل محل نصب طی کند.
اندازه دهانه ورودی هوا به داخل فضای شیروانی و دهانه کانال انتقال هوا به فضای محل نصب دستگاه باید برای تامین هوای احتراق دستگاه بر اساس محاسبات دریچه های تامین هوا تعیین گردد.
در ساختمان های با درزبندی معمولی که حجم فضای نصب دستگاه های گازسوز بیش از یک متر مکعب برای هر 177 کیلوکالری در ساعت باشد.
تعویض هوای طبیعی با نفوذ هوا به داخل آن فضا، برای تامین هوای احتراق مورد نیاز دستگاه های آن، کافی است.
اگر حجم فضای نصب دستگاه کمتر از یک متر مکعب برای هر 177 کیلوکالری در ساعت باشد و هوای احتراق از فضای مجاور آن تأمین شود.
در این صورت مجموع حجم فضای محل نصب دستگاه و فضای مجاور باید دست کم یک متر مکعب برای هر 177 کیلوکالری در ساعت باشد.
برای جریان هوا بین محل نصب دستگاه ها و فضای مجاور دست کم دو دهانه باز بدون مانع باید پیش بینی شود. یکی به فاصله 30 سانتی متر از کف و دیگری به فاصله 30 سانتی متر از سقف، روی در یاجدار بین این دو فضا نصب شوند.
سطح آزاد هر یک از این دهانه ها باید دست کم برابر یک سانتی متر مربع برای هر 38 کیلوکالری در ساعت باشد. سطح آزاد هریک از این دهانه ها، به هرحال، نباید از 645 سانتی متر مربع کمتر باشد.
در صورتی که هوای احتراق دستگاه گازسوز از طریق دریچه یا کانال مرتبط با فضای آزاد تامین گردد.
محور کانال باید غیرمستقیم نباشد و در دو انتهای آن، کرکره ی چوبی محافظ و توری فلزی به طوری تعبیه گردد.
که کانال با تعبیه مسیر غیرمستقیم برای عبور جریان هوا، کرکرهی چوبی یا فلزی در دو انتها و توری فلزی (و یا تلفیقی ازآنها):
از نفوذ مستقیم سرما از بیرون به داخل فضای مسکونی ممانعت نماید.
ورود پرندگان و حشرات به داخل فضای مسکونی ممکن نباشد.
انسداد آن به سادگی میسر نباشد.
